Tag Archief van: samenleving

Gokken is schadelijk is voor de volksgezondheid!

Onderzoek

Het laatste Engelse onderzoek over gokproblematiek (Lees hier het onderzoek) laat ruimschoots bewijs zien dat probleem gokken schadelijk is voor de volksgezondheid door de schade aan het individu, hun naasten, het werk/school en de samenleving in zijn geheel. Als je de berekende financiële maatschappelijke onkosten zou omrekenen dan kost dit de Nederlandse maatschappij ongeveer 300 tot 500 miljoen euro jaarlijks. Voor Amsterdam betekent dit ongeveer 25 miljoen euro’s per jaar waarbij de meest sociaaleconomisch achtergestelde de laagste deelnamepercentages voor gokken hebben, maar de hoogste niveaus van schadelijk gokken vertonen waarbij zij het meest vatbaar zijn voor schade. Dus als er geen interventies zijn om deze situatie te verbeteren, zal schadelijk gokken waarschijnlijk de bestaande gezondheidsongelijkheid verergeren. Alweer een exponent van armoede, waar we tegenwoordig zo hard tegen strijden.
De schade die in het Engels onderzoeksrapport wordt geïdentificeerd en de kosten voor de samenleving suggereren dat we meer moeten doen om deze aan gokken gerelateerde schade te voorkomen en te verminderen.

Samenleving

Dakloos

Dat de problematiek een ernstige impact op persoon, omgeving en samenleving heeft is bij ons al langer bekend. Vanuit onze functie als belangenbehartiger of ondersteuner kunnen wij de verhalen en omstandigheden van getroffenen uitdiepen. Ons bewijs is dan niet een duur en lang onderzoek met vele respondenten en wetenschappelijke aannames, maar gewoon door goed naar de dagelijkse praktijk te kijken. Die 68 jarige uiterst vriendelijke man met schijnbaar onoplosbare schulden, die jaren als dakloze moet overnachten in het Amsterdams Stoelenproject, met zijn hele bezit ‘een grote rugzak’ moederziel alleen door de stad moeten lopen om; als de inlopen voor daklozen, alcoholverslaafden etc. weer opengaan daar een kopje koffie te kunnen drinken en aanspraak te krijgen, ’s avonds op tijd melden anders is er geen slaapplaats, relaties met kinderen en familie verbroken en ga zo maar door. Super triest. En dan die andere dakloze gokker die optimistisch door het leven gaat en alle maatschappelijk hulp krijgt zoals: een uitkering, therapie, bewindvoering, schuldhulpverlening en een eigen huur appartement aangeboden krijgt. Maar toch weer van alles doet voor het snelle zwarte geld om te kunnen gokken en zo makkelijk de criminaliteit ingezogen wordt. Ook heel erg.

Voelhorens

Je hoeft die voelhorens alleen maar in de maatschappij te steken dan weet je wel wat er mis is. Probleem is dat die verhalen niet bij elkaar komen, er is geen regie, m.a.w.  geen totaal plaatje. Er is een gebrek aan inzet van ervaringsdeskundigen of belangenbehartigers bij de (schuld)hulp- en gezondheidsdiensten.
Een overheid zou m.b.t. het voorkomen en oplossen van problemen wat meer vertrouwen kunnen stellen in die kennis en kunde, bijvoorbeeld door hen een werkplek en/of een serieuze stem aan de preventiebeleidstafel en uitvoering te bieden.

Door Raymond Aronds
Ervaringsdeskundig onderzoeker en adviseur gokproblematiek

De verslavingstheorie van Bruce K. Alexander

Rat Park

N.a.v. onderzoek Bruce K. Alexander
(Casus kan heftig overkomen.)

Een rat in een kooi beschikt over 2 waterflessen. De ene met gewoon water en de andere met water met daarin vermengd heroïne of cocaïne. De rat zal bijna altijd de voorkeur geven aan het gedrogeerde water en bijna altijd zichzelf binnen een paar weken hierdoor doden. Dit is de basis van de verslavingstheorie van Bruce K. Alexander.

Rat

Bruce bedacht in de jaren ’70 het volgende en zei: “Nou, wacht even. Dit is de situatie waarbij de rat in een lege kooi zit waarbij hij niets te doen heeft. Laten we dit eens een beetje anders proberen.” Dus bouwde hij Rat Park, en Rat Park is als de hemel voor ratten. Alles wat een rat zou willen is aanwezig in Rat Park. Heerlijk eten. Veel seks. Andere ratten om vriendschap mee te sluiten. Gekleurde ballen als speelgoed. Plus beide bidons, één met water en één met gedrogeerd water. Wat Bruce fascineerde is; in Rat Park houden ratten niet van het gedrogeerde water. Ze gebruiken het nauwelijks. Geen van de ratten sterft aan een overdosis door het drinken van het gedrogeerde water. Geen van de ratten gebruikt het gedrogeerde water op een manier die lijkt op dwang of verslaving. Wat Bruce deed, laat zien dat zowel de rechtse als de linkse theorieën over verslaving verkeerd zijn. De rechtse theorie is dat het een moreel falen is; je bent een levensgenieter, je feest te hard en te veel. De linkse theorie is dat het je overneemt, je brein wordt gekaapt. Bruce zegt dat het niet je moraliteit is, het is niet je brein; het is jouw kooi. Verslaving is voor een groot deel een aanpassing aan je omgeving.

Nu hebben we een samenleving gecreëerd waar aanzienlijke aantallen mensen het leven niet kunnen verdragen zonder te drinken, drugs te gebruiken, te gokken, etc. We hebben een hyper-consumentisme, hyper-individualistische, geïsoleerde wereld gecreëerd die, voor velen van ons, als de eerste kooi wordt ervaren in plaats van de sociale en verbonden context die we nodig hebben.

Het tegenovergestelde van verslaving is niet volledige abstinentie. Het tegenovergestelde van verslaving is (creatieve) verbinding met een attractieve en gezonde samenleving.

Onze hele samenleving, de motor ervan, is erop gericht dat wij ons verbinden met materiële zaken, niet met mensen. Je bent geen goede consument als je je tijd besteedt aan het hechten aan de mensen om je heen en niet aan spullen. In feite zijn we van jongs af aan getraind om onze hoop, dromen en ambities te richten op dingen om te kopen en te consumeren. De meeste soorten verslavingen zijn daar een onderdeel van.”