De Pro League en de Kansspelcommissie bundelden vrijdagmiddag de krachten met de ondertekening van een protocol rond sportweddenschappen. Samen met ex- Engels profvoetballer Scott Davies gaat de Pro League bij alle 24 clubs langs om de gevaren van gokken uit te leggen en welke restricties er zijn voor voetballers. Maar ze praten ook over matchfixing.

“Ik leefde in drie werelden”, vertelde Scott Davies. “Ik had mijn familie, het voetbal en het gokken.” Davies is een ex-prof uit Engeland, die als 18-jarige in de eerste ploeg van toenmalige Premier League-club Reading terecht kwam. “Ik heb tegen Chelsea gespeeld en een vrije trap tegen Petr Cech kunnen scoren. Ik was de koning te rijk.”

“Ik verdiende 57.000 euro per maand. Er ging een heel nieuwe wereld voor mij open. Ik begon met roulette te spelen. Ik kreeg mijn eerste storting en ik verloor meteen alles. Ik wilde naar huis gaan van het casino, maar ik kon zelfs die ene euro voor de bus niet meer betalen. Twee uur stappen dan maar. Toen we naar een match trokken, begon ik mee met de kaarten te spelen op de bus. Ik ben toen op die rit 2.200 euro verloren. Ik zei toen dat ik nooit meer zou gokken, maar niets was minder waar. Ondertussen had ik ook al drie rode kaarten gepakt, twee kinderen bij twee vrouwen en al mijn auto in de prak gereden. 

Soms had ik geen geld voor vier weken. Ik kon de overstap maken naar Leeds en een dag voor ik wilde tekenen, kwam er iemand anders in mijn plek. Die nacht ben ik meer dan 11.000 euro verloren. Uiteindelijk kwam ik enkele jaren later weer op het rechtere pad en kon ik bij mijn ouders gaan inwonen. Tweeënhalf jaar hebben zij alles voor mij betaald. Uiteindelijk kwam ik bij een club terecht in de zevende divisie en verdiende ik 2000 euro per maand. Op 8 juni 2015 zette ik mijn laatste weddenschap bij een paardenrace. Ik stond helemaal alleen op de wereld. Op een bepaald moment was ik kip aan het snijden en sneed ik me. Zonder het te beseffen was ik in mijn borst aan het snijden. Ik had hulp nodig. Ik kwam bij mijn ouders en mijn moeder barste in tranen uit toen ik vertelde dat ik me na elf jaar ging laten helpen. ‘Thank, God’ is het enige dat ze zei.”

“Nu werk ik voor EPIC Risk Managament en ga ik voor hen spreken bij alle profclubs in Engeland van de eerste teams tot de jeugdploegen over de gevaren en de gevolgen van gokken. In Engeland heeft één op de zes sporters een gokprobleem. In totaal zijn er dat 181.000. Per verslaving betrek je tien mensen mee in je probleem. Dus onrechtstreeks zijn er in Engeland meer dan een miljoen mensen betrokken bij gokverslavingen. Dat gaat ook over je ouders, psycholoog en politieagent.” 

Bij de Pro League zijn ze blij dat er iemand als Scott hen komt vervoegen tijdens de spreekuren. “We weten dat voetballers een verhoogd risicoprofiel hebben. Vooral de jonge voetballers”, zegt Stijn Van Bever, woordvoerder van de Pro League. “Zij komen in een nieuwe situatie terecht waarin ze zich vaak vervelen en dan voor de kick gaan gokken. Ze verdienen op korte tijd ook veel geld. Daarom zijn we blij met Scott dat hij de spelers zijn verhaal kan vertellen. Vanaf volgend seizoen willen we dat ieder jaar doen omdat de kernen van de Belgische clubs snel veranderen en nieuwe spelers vaak niet weten aan welke regels ze zich moeten houden. Nu is het duidelijk: in Belgieë mag je niet op wedstrijden van je eigen club of competitie gokken. Wel op een buitenlandse wedstrijd.”

Zowel Dennis Mariën van Unibet als Peter Naessens, directeur van de Kansspelcommissie, zijn blij met het nieuwe charter. “Unibet kan zijn klanten informeren, maar meer kon er in het verleden niet. Nu kunnen we rapporteren aan clubs en de Pro League als we merken dat voetballers fouten begaan of buitensporig gokgedrag vertonen”, legt Mariën uit. “Dat zal gebeuren conform de nieuwe GDPR-regelgeving uiteraard. De clubs moeten daar ook hun fiat voor geven. Van de totale bevolking die ooit al heeft gegokt is twee procent problematisch. Daar moet je net werk in steken en niet denken ‘98 procent is het niet’.”

“We doen nu met de Pro League een goede campagne,” vertelt Naessens trots, “maar we hopen ook dat in de toekomst meer en meer voetballers zich er ook achter zetten. Zij hebben ook een voorbeeldfunctie. We hebben jammer genoeg na de affaire met Olivier Deschacht niet echt verbetering gezien.” 

Enkele spelers van Beerschot Wilrijk, waar het persmoment doorging, getuigden dat ze in het verleden wel al eens problematisch gedrag van medespelers zagen. “Toen ik in Frankrijk speelde, zag ik jongeren die alles maar door de venster buiten gooiden”, vertelde doelman en vice-kapitein Mike Vanhamel. “Zelf heb ik er nooit persoonlijk mee te maken gekregen, maar ik vond deze sessie wel goed. Zo weet ik ook in de toekomst hoe ik moet handelen als er iemand naar mij komt. Maar ik ben er wel van overtuigd dat wij geen voorbeeldfunctie hierin moeten zijn. Onze rol is om het beroep van voetballer te promoten, niet het niet-gokken.” 

Ook kapitein van Beerschot Wilrijk, Tom Van Hyfte, deelt die mening. “Clubs kunnen zelf ook meer doen. Ik denk dat er in België geen enkele club is waar er iemand is die zich daarmee bezighoudt. Ikzelf heb ooit drie keer in een casino vijftig euro gespeeld en dan was ik naar huis. Tot zover mijn geschiedenis daarin. Clubs kunnen het in hun waarden opnemen, die sportiviteit en fair play, maar ze moeten er ook naar handelen dan. Jonge gasten moeten het echt weten en leren dat het niet oké is.”

“De clubs mogen niet afwijken van de straffen die erop staan. Voor mij is nultolerantie de perfecte straf. Gokken tegen of voor je club doe je niet”, voegde Vanhamel er nog aan toe.